Mijn roadtrip door Atlantic Canada!

Eindelijk weer een update!

Voor foto’s van Montreal klik op deze link naar mijn facebookalbum (deze is voor iedereen toegankelijk):

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4332249113212.177800.1496800251&type=1&l=e9f2f014b0

Na een lange radiostilte heb ik eindelijk weer eens een plek in mijn drukke Canadese agenda gevonden om weer een berichtje te schrijven. Vorige update eindigde ik met het vooruitzicht dat ik zou gaan kayaken met Frank en Oscar en 2 Franse vrienden bij de Mont Tremblant en dat ik op vakantie zou gaan met Patriek. Over het kayak avontuur kan ik heel kort zijn: één uur zon. Drie uur regen. Bijna de laatste bus gemis en een digitale camera lichter. Dessalniettemin een zeer geslaagde trip!

Over de roadtrip. Dat was me een mooi avontuur.

Ons plan was om met de auto een roadtrip door de zuidoostelijke provincies van Canada te maken, dit gedeelte wordt ook wel Atlantic Canada genoemd en om de echte Canadese natuurervaring nog groter te maken mochten we van een collega  van me kampeerspullen lenen (tent, slaapmatjes) zodat we konden kamperen in de provinciale en national parks van Canada.

Voor de complete route zie deze link:  http://tiny.cc/4n9alw

Zo gezegd, zo gedaan, en vrijdagmiddag arriveerde Patriek in Montreal waar ik hem van het busstation kwam halen. Vervolgens vertrokken we zaterdag vanuit mijn huis om de auto op te halen bij de verhuurder, de campingspullen bij de stage op te halen waarna we koers zetten richting onze eerst bestemming.

Onze eerste bestemming (B op de kaart), een provincial park, was 5 uur rijden vanaf Montreal en lag in de provincie New Brunswick. Hier zouden we dan onze eerst nacht in de natuur van Canada door brengen. En zoals ervaren kampeerders wel zullen weten, is de eerste dag en nacht op de camping de ultieme test om te zien hoe goed voorbereid je op vakantie bent gegaan. En goed voorbereid waren we zeker! Geen bestek. Geen bekers. Geen borden. Geen keukengereis. Geen afwasmiddel, geen vaatdoekje noch borstel. Geen verstand van het maken van goed vuur. Dus hadden we besloten om eerst maar even boodschappen te doen en kochten daarbij het meest milieu vriendelijk material, oftwel wegwerp borden, wegwerp bekers en wegwerp bestek. Want de echte Canadees is niet milieubewust! Nadat we eindelijk al het benodigde materiaal gekocht hadden waren we klaar om een mooi vuur te maken. Nadat het vlees 30 minuten boven het vuur had gelegen en ons vuur langzaam maar zeker uitging  en het vlees nog steeds niet gaar was, hebben we maar wat hulp van de buren ingeschakeld. Dit Canadese stel was uiterest behulpzaam, maar moest enigzins lachen bij het aanschouwen van ons wanhopige vuurtje. ‘Op dit vuur wordt je vlees nooit gaar’, wist de vrouw ons te vertellen waarna ze vervolgens een bbq tevoorschijn haalde, deze vulde met kolen en aanstak. Aardig als de mensen in Canada zijn mochten we de bbq gebruiken om ons eten te maken. En zowel Patriek als ik beseffen ons goed dat als deze mensen niet zo aardig waren, we deze nacht omgekomen waren van de honger. Dank Canada voor ons veilige terugkeer. Afijn nadat we ons vlees gaar hadden konden wij eindelijk smullen van dit heerlijke maal met wat verlichting aan de picknick tafel. Uh zei ik verlichting? Ik bedoel zonder verlichting. Want ook verlichting waren vergeten. Dus romantisch in het donker hebben we onze spijs naar binnen gewerkt en het zou me niks verbazen als ik per ongeluk wat eekhoornkeutels naar binnen heb gewerkt.  Kortom, voor ons was dag 1 niet kamperen maar creperen. Maar we hebben het leuk gehad.

Gezien de eerste dag al zoveel regels in beslag heeft genomen, en we er nog 12 hebben te gaan, ga ik even het tempo opvoeren. Het lijkt mij duidelijk dat jullie al een beetje een goede eerste indruk hebben gekregen van onze eerste dag.

Na de maaltijd te hebben genuttigd (we zijn nog steeds op dag 1) konden we lekker ons bed in duiken om vervolgens de volgende ochtend fris op te staan en naar de Canadian Tire (Canadese Praxis) te gaan om nog een aantal kampeer items te halen. Vervolgens zetten we koers naar Kingslanding (C) waar een historisch stadje waar acteurs laten zien hoe het leven 200 jaar geleden was. Na kingslanding zette we koers naar Bay of Fundy New River Beach Provincal park (D), waar we ongeveer 1 volle dag gespendeerd hebben met het wandelen en liggen aan het strand. De volgende dag zette we s’ochtends vroeg koers naar Prince Edward Island (F)met tussen door nog een tussen stop in Shediac(E). Shediac is een klein vissersplaatsje wat bekend staat als de kreeftenhoofdstad van de wereld. Na s’avonds een lobsterroll gegeten te hebben zette we onze reis voort naar Prince Edward Island (PEI) een provincie met een hele andere sfeer dan New Brunswick. Niet goed of slecht. Gewoon anders. Laat zeggen, het kleine aardige naieve broertje onder alle provincies (ja stel je dat maar eens voor!). Op PEI in de baai gekayakd waarbij we bij het aanmeren aan het strand verwelkomd werden door een Canadees die twee Coronas voor ons had. Wat zijn de mensen in Canada toch aardig!

De volgende dag zijn we naar de hoofdstad van PEI gegaan, Charelottetown wat beschouwd wordt als de geboorteplaats van Canada. Ook weer een super mooi en rustig plaatsje waar iedereen op straat ‘hello’ tegen elkaar zegt. Ook al ben je een toerist. Na een museumtour en een loopje door het centrum en het vakantiehuis van de Koninklijke familie van Engeland terug naar de auto om nog een aantal uur te rijden naar onze volgende slaapplek, Five Island Provincal Park (H). Eenmaal daar aangekomen (het was al donker) een half uur staan kletsen met de mevrouw van de receptie nadat we het ijs gebroken hadden door op haar vraag: ‘Do you have any children with you?’ te antwoorden: ‘No we left them at home’  Waarna we naar hard gelach uiteindelijk toch maar toegaven dat we geen homoseksueel stel waren.  Gelukkig hadden we ondanks onze grapjes wel gewoon een kampeer plaats gekregen volledig in het donker. Aangezien wij bijna alle keren de tent in het donker hadden opgezet was dit voor ons uiteraard een eitje.

S’ ochtend wakker worden op Five Island provincial park is ongelooflijk mooi. Doordat wij s’nachts aankwamen zagen wij helemaal niks daardoor was de verassing de volgende ochtend nog groter. Zoals zoveel dingen zijn die onbeschrijfelijk, en zelfs een foto legt nog niet vast hoe mooi het eigenlijk is. De ochtend bij Five Island hebben we gehiked, waarna we in de middag zijn gaan rijden naar Cape Breton.

Cape Breton staat bekend om zijn ongelooflijk mooi natuurschoon. De cabot trail een autoroute door het gebied van ongeveer een halve dag laat je ongelooflijk mooie stukken natuur zien. Nogmaals ik kan het niet beschrijven. Zie de foto’s! We hebben ongeveer 2 dagen doorgebracht in Cape Breton. We hebben de Cabot trail gereden, zijn bij zonsopgang en zonsondergang opzoek gegaan naar elanden (helaas geen succes)  en zijn inmiddels bekend in China omdat we wel 25 keer op de foto moesten met een aantal chinezen. Onze camping bevond zich in Cape Breton National Park, dicht bij het stadje Cheticamp.

Na twee dagen Cape Breton zette we koers naar Halifax, waar we voor het eerst in een hostel zouden slapen. Halifax staat bekend als een van de partysteden van Canada en daarom gingen we zondag ook stappen daar. En Halifax maakt z’n reputatie waar, want uitgaan is daar super tof. Verder was Halifax vroeger een piratenstad en  is ook bekend van de Titanic. Na de ramp voeren er namelijk boten vanuit Halifax naar het rampgebied. Lichamen van de slachtoffers zijn geborgen op een aantal kerkhofen in Halifax, waarvan wij in de middag één hebben bezocht. Na 1 nacht, 1 ochtend en 1 middag te hebben gespendeerd in Halifax moesten we al een begin maken aan onze route terug.

We zouden namelijk een aantal dagen verblijven aan Bay of Fundy national park om te hiken en de Hopewell rocks te bezoeken. Dit is een deel van de kust waar stenen helemaal uitgeslepen zijn door de invloeden van eb en vloed. De Bay of Fundy heeft namelijk het hoogste getij in de wereld. Verschillen tussen eb en vloed zijn rond de 15 meter en tijdens vloed klimt het water tot 280 km op naar de kust. Hopewell rocks is door zijn bijzonder stenen een mooi stukje om op de oceaan bodem te lopen. De bodem waar bij vloed normaal 15 meter water op staat!

Na twee dagen Bay of Fundy national park, vertrokken we naar Saint John. Een kleine stad aan de Fundy kust waar we s’avonds uit eten zijn gegaan en zeer onverwachts terecht kwamen in een wijncafe met een Nederlandse eigenaar en waar we een super gezellige avond hadden met een stel rare mensen waar we later op de avond nog een kroegen toch mee zijn gaan doen. De onverwachte avonden zijn het allerleukst. (Zie foto van de gozer die Patriek en ik optillen)

Na 1 avond en 1 nacht in St John gespendeerd te hebben waren we klaar voor ons toetje van de reis: Walvissen spotten! Met een kleine groep mensen zijn we op een Zodiac boot geklommen, dat is een rubber boot met motor wat de reddingsbrigade ook wel gebruikt in Nederlands. Het leuke van zo’n boot is dat je lekker hard kan gaan op de golven wat de rit avontuurlijk maakt. Helaas (zoals met al onze avonturen met wild) was het water nogal golvig waardoor het wat moeilijker was om walvissen te spotten. Ik heb er wel een aantal zien spuiten (o.a. blauwe vinvis en minky whales) en dat was toch ook wel weer bijzonder dat je daar zomaar rond dobbert in het habitat van die dieren.

Na onze walvissenjacht, zette we onze koers verder naar huis met een tussenstop in Main (Verenigde Staten) om vervolgens laat in de middag na 13 dagen weer terug te keren in Montreal. Onze reis was helaas over, maar er stond nog een laatste weekend met onze Duitse huisgenoot Frank voor de boeg. Samen met de huisgenoten en twee bevriende italianen van mijn stage zijn we bij de Italiaan gaan eten (waar het trouwens normaal is dat je je eigen wijn meeneemt, sterker nog, ze hebben geen vergunning om te schenken). Daarna nog wezen stappen en de volgende dag uitslapen. Zo vliegt een weekend snel voor bij.

In de plaats voor de Duitser hebben we een Indiase jongen teruggekregen. Het maakt de dynamiek wel anders, maar heeft ook positieve kanten. Zo leer ik nu een beetje Indiase koken. Dit heeft als gevolg dat ik al 2 weken zonder enige pakjes, poeders of potjes aan het koken ben. Alles met verse groenten en kruiden! (je mag trots zijn op mij mam!).

Verder begint hier de herfst er ook al aan te komen en moet ik helaas al mijn jas aan doen. Ik heb nog 1.5 maand te gaan voor mijn stage. Wat overigens goed verloopt. Wat ik de drie vrije weken na mijn stage ga doen is nog niet helemaal duideiljk. Eerst wilde ik New York en omgeving ontdekken, daarna waren de plannen gewijzigd naar California, maar zoals het er nu uit ziet wil ik door Costa Rica en Panama reizen. Niks is nog geboekt, dus wie weet denk ik er volgende week weer anders over. We zien wel. Wordt vervolgd dus..